Xavier Naidoo & Söhne Mannheims Group

seeker

Die hr1-LOUNGE in Concert
Laith Al-Deen
Montag, 21. Februar 2011, 20:00 Uhr

Im Jahre 2004 stand der Mannheimer Sänger auf dem Gipfel seines Erfolgs. Mit seinem Album "Für alle" erklomm er die Spitze der deutschen Hitparade. Ausschnitte seines Konzerts "Laith Al-Deen live" im E-Werk in Köln hören Sie am 21. Februar in der hr1-LOUNGE in Concert.

Neben Xavier Naidoo ist Laith Al-Deen einer der prominentesten Soul-Brüder aus Mannheim. Der Sohn eines irakischen Vaters und einer deutschen Mutter wächst in Mannheim und in den USA auf. Von Anfang an singt er auf deutsch, und er kämpft für die deutsche Sprache in der Popmusik. Und Laith Al-Deen beweist, dass man wunderbare, seelenvolle Songs auch auf deutsch singen kann.

Gleich sein Debutalbum im Jahr 2000 enthält den Hit "Bilder von dir". Und dass er auch auf der Bühne überzeugt, das beweist sein Live-Album "Laith Al-Deen live". Nicht umsonst hält es sich 2004 wochenlang in den oberen Rängen der deutschen Charts. Die Highlights daraus gibt es am Montag, 21. Februar, in der hr1-LOUNGE.

Laith Al-Deen in der hr1-LOUNGE in Concert am 21. Februar (20:00-24:00)

Źródło: [link widoczny dla zalogowanych]

Kim

Dla przypomnienia: Laith we wczesnych latach śpiewał radośnie, z beatem, a słuchanie go było trochę obciachem. Później było nie wiadomo co, a potem była przerwa w karierze.
Powrócił w 2007 roku, rewelacyjną płytą Die Liebe Zum Detail, gdzie postawił na więcej melancholii, mniej disco i gitarę, słowem: na trochę mniej popowego plastiku. Część piosenek nagrał w studio z wszystkimi muzykami jednocześnie, niejako "na żywo". Ballady na pianino były przeurocze, a nie przesłodzone. Zrobiło się ambitnie. Później wydał jeszcze mało udaną płytę z coverami i słuch o nim zaginął.

A teraz, po cichutku, z nowej wytwórni, wyszła nowa produkcja autorska Deena Der Letzte Deiner Art. Tak cichutko, że wszyscy przegapiliśmy. Niemcy podobno nie.

Czy warto było czekać?
Zdecydowanie.

Bardzo chciałam, by ta płyta była kontynuacją kierunku z Die Liebe Zum Detail. Tak też jest - i nie jest to zarzut. Są "płynące" refreny, jest pogoda połączona z melancholią. Laith nie wyrzekł się siebie do końca i wciąż zdarza się automat perkusyjny i popowe przyśpiewki. Ale też jest coraz więcej żywej, ciepłej perkusji, są smyki, pianino i dużo gitary!
Nie ma może hitów, ale jest wystarczająco wyraziście, by nie było całkiem wtórnie. No i jest głos.

Zdecydowanie najlepszym fragmentem płyty jest potężna ballada tytułowa.

O wiele bardziej podoba mi się ten krążek, niż płyta Cassandry, która obrała jakiś dziwaczny kierunek. No, ale Deen ma już czterdziestkę na karku. Miał czas ochłonąć i nauczyć się olewać modne trendy.
Bardzo aldeenowa płyta Smile

Inga · Dołączył: 30 Cze 2010 Posty: 181 Przeczytał: 0 tematów

Odpowiadając na pytanie: jak się ma utwór tytułowy Al Deena do ostatniego dzieła Synów. Hm............ Rolling Eyes

Widzę, słyszę pana, który mocnym czystym głosem śpiewa dość typowe dla tego rodzaju piosenkarzy teksty w dość muzycznie rozwodnionym klimacie. Mnie nie porywa. Nie mam jakichś wyjątkowo negatywnych odczuć, słyszę miłe aranże i przekonanie w jego głosie, ale jednak większość utworów nudzi.

Dla mnie Al Deen jest przezroczysty, nie ma w tej muzyce nic takiego, o co można by się zaczepić. Tak jakoś obok przepływa.

Szczerze mówiąc, do głowy by mi nie przyszło porównywanie tych dwóch płyt: BvE i tej nowej Al Deena. Ładne ma niektóre te piosenki, miłe dla ucha, chociaż prawdę mówiąc nie lubię jego barwy głosu i on jakoś dziwnie frazuje Razz

, ale płyta Synów, mimo mankamentów, jest innej rangi: to bogactwo dźwięków, eksperymenty muzyczne, jakaś energia, jakiś niepokój, a tu trochę tak jakbym słucha kilkunastu Lonely Twisted Evil

.

Już kiedyś chciałam Was zapytać, jak to jest z tym Laithem, bo na youtubie czytam pod jego klipami Gänsehaut, Hammer i Laith ist ein Gott, a ja tego nijak poczuć nie mogę Rolling Eyes

.

Offtop: Podobny problem mam z Zeichnen der Zeit. No, nie mogę tego przejść, parokrotnie już podchodziłam i załamywałam się w połowie. Dwie piosenki lubię: Fürchte dich nicht i Wir marschieren.

Kim

Zdania na temat Laitha nie tykam - przeżyję nawet jak ktoś powie że go żwawo nienawidzi albo jak nikt nic nie powie Wink

Frazuje czasami dziwnie, oddycha z punktu widzenia emisji głosu nie do końca jak powinien, dźwięki artykułuje raczej jak Irańczyk, a nie Niemiec - wszystko prawda. Single są zwykle plastikowe.
Nudzi, to niech nudzi, kwestia gustu.

Ale:

Inga · Dołączył: 30 Cze 2010 Posty: 181 Przeczytał: 0 tematów

Kim

A u mnie tak Smile

(choć mógł cały czas tak nisko, jak na końcu...)

<object width="560" height="349"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/jT7gJhbL48I?version=3&hl=pl_PL"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/jT7gJhbL48I?version=3&hl=pl_PL" type="application/x-shockwave-flash" width="560" height="349" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

(to radio to fajna rzecz jest - wcześniej Synki wypalili z coverem 'Sitting On The Dock Of The Bay"... każdy powinien tam trafiać na akustyczne granie, pod groźbą grzywny za odmowę. Czemu u nas w Polsce takie rzeczy są niepopularne w rozgłośniach?! Sad

P.S. Ingulec, przecież wiesz, że Cię uwielbiam. Twisted Evil

Inga · Dołączył: 30 Cze 2010 Posty: 181 Przeczytał: 0 tematów

Kim

Tak, można wklejać w granicach rozsądku. Tyle że trzeba zdaje się używać starego kodu z YT - nowy się wykrzacza.
Offtop: szperam po filmikach z tej rozgłośni i coraz bardziej mi szczęka opada. Mają nawet moją ukochaną, uwielnbianą, ubóstwianą Brooke Fraser!!!

Chyba założę rozgłośnię...

Sandra

No dobra, posłuchałam zapomnianego ostatnio Laitha i powiem tak.

Przyjemnie się słucha, to Laith, jakiego znam i lubię, piosenki w jego stylu, mruczące, kołyszące, na szczęście nie sapiące [Kim, pamiętasz wersje live z Berlina? Very Happy

]

Tylko że... no właśnie.
Chyba przyzwyczaiłam się, że każdy artysta, który w ostanim czasie wydawał płytę, zaskakiwał czymś zupełnie innym - stylem, tekstem, melodią, zastąpieniem intrumentów komputerem...
A tu? Nic nowego.
Nic, co by powaliło na kolana. Z jednej strony - super, pozostaje wierny swemu i Alleluja, że nie śpiewa po angielsku.
Ale z drugiej strony... wydaje mi się, że nie rozwinął się od czasu "Liebe zum Detail" za bardzo...

Mój faworyt - "Sie Traeumt" Takie prawie jak "Federleicht"

Niestety hitu na miarę "Ich will nur wissen/the invitation " pewnie już nie usłyszymy

Kim